ទិន្នផលរបស់ PSU ជាចំនុចសំខាន់មួយដែលអ្នកត្រូវដឹង។ ទិន្នផលត្រូវបានគិតជាភាគរយ ហើយវាគឺជាផលបានការ (ថាមពលបានការ) ដែលត្រូវបានផ្គត់ផ្គង់ពី PSU ទៅកាន់ប្រព័ន្ធកុំព្យូរទ័ររបស់អ្នក។ ឧទាហរណ៍ថា PSU របស់អ្នកទាញថាមពល 100W ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័ររបស់អ្នកដែលស៊ីថាមពលត្រឹមតែ 80W នោះមានន័យថា PSU របស់អ្នកមានទិន្នផល 80% ដែលថាមពល 20%ទៀត ត្រូវបានខាតបង់។ ទិន្នផលកាន់តែខ្ពស់គឺកាន់តែល្អព្រោះអ្នកនឹងមានការខាតបង់ថាមពលតិច។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថាទិន្នផលរបស់ PSU គឺមិនថេរគ្រប់ពេលនោះទេ។ វាប្រែប្រួលតាមបន្ទុកប្រើប្រាស់ និងសីតុណ្ហភាព។ ទិន្នផលរបស់ PSU ឡើងខ្ពស់ពេលបន្ទុកប្រើប្រាស់ស្ថិតក្នុងចន្លោះពី 35% ទៅ 75%។
ទាក់ទងជាមួយនឹងសីតុណ្ហភាពវិញ ទិន្នផលនឹងធ្លាក់ចុះនៅពេលដែលសីតុណ្ហភាពកើនឡើង។

ក្រុមហ៊ុន ECOS Consulting ដែលជាក្រុមហ៊ុនឯករាជ្យមួយបានបង្កើតស្តង់ដាតេស្ត PSU មួយដែលមានឈ្មោះថា 80 Plus។ PSU ដែលជាប់ពីការធ្វើតេស្តនេះនឹងមានសិទ្ធិប្រើស្លាកសញ្ញា 80 Plus ដើម្បីបញ្ជាក់ថា PSUនោះមានទិន្នផលខ្ពស់ជាង 80%។ បច្ចុប្បន្ន 80 Plus មាន៦ប្រភេទដែលមានដូចជា 80 Plus, 80 Plus Bronze, 80 Plus Silver, 80 Plus Gold, 80 Plus Platinum និង 80 Plus Titanium។

ខាងក្រោមនេះគឺជាតារាងទិន្នផលរបស់វិញ្ញាបនបត្រ 80 Plus ទាំង៦៖

ទិន្នផល
ប្រភេទតេស្ត	115 V				230 V
ភាគរយនៃបន្ទុកប្រើប្រាស់	10%	20%	50%	100%	10%	20%	50%	100%
80 Plus		80%	80%	80%		82%	85%	82%
80 Plus Bronze		82%	85%	82%		85%	88%	85%
80 Plus Silver		85%	88%	85%		87%	90%	87%
80 Plus Gold		87%	90%	87%		90%	92%	89%
80 Plus Platinum		90%	92%	89%		92%	94%	90%
80 Plus Titanium	90%	92%	94%	90%	90%	94%	96%	94%

PSU ដែលប្រើបានតែជាមួយភ្លើង 115V (115V PSU) នឹងត្រូវបានតេស្តជាមួយភ្លើង 115V។ PSU ដែលប្រើបានតែជាមួយភ្លើង 230V (230V PSU) នឹងត្រូវបានតេស្តជាមួយភ្លើង 230V។ ចំនែកឯ PSU ដែលអាចប្រើជាមួយនឹងភ្លើង 115V ផង និង 230V ផង (115V / 230V PSU) នឹងត្រូវបានតេស្តតែជាមួយភ្លើង 115V តែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថាបើតេស្ដជាមួយភ្លើង 230V នោះវានឹងទទួលបានលទ្ធផលខ្ពស់ (សូមមើលក្រាបទិន្នផលធៀបនឹងបន្ទុកប្រើប្រាស់ខាងលើ)។ គេធ្វើបែបនេះដើម្បីអោយអ្នកប្រើប្រាស់ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសដែលប្រើភ្លើង 110V មានទំនុកចិត្តទៅលើលទ្ធផលតេស្តមួយនេះព្រោះពួកគេនឹងទទួលបានទិន្នផលពិតប្រាកដសំរាប់ប្រភេទភ្លើង 110V ដែលពួកគេកំពុងប្រើប្រាស់។ ចំនែកឯអ្នកដែលរស់នៅប្រទេសដែលប្រើភ្លើង 220V វិញកាន់តែមានទំនុកចិត្តខ្លាំងថែមទៀតព្រោះថាទិន្នផលដែលពួកគេនឹងទទួលបានគឺខ្ពស់ជាងលទ្ធផលតេស្តនេះទៅទៀត។

មានចំនុចមួយដែលយើងមិនអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងបានទៅលើការធ្វើតេស្តនេះ ព្រោះពេលធ្វើតេស្ត គេដាក់ PSU ក្នុងម៉ាស៊ីនរក្សាសីតុណ្ហភាពមួយដោយកំណត់សីតុណ្ហភាពត្រឹមតែ 23℃ តែប៉ុណ្ណោះ។ មានន័យថាពេលដែលកំពុងតេស្ត សីតុណ្ហភាពរបស់ PSU នឹងនៅថេរត្រឹម 23℃ រហូតដែលមិនមែនជាសីតុណ្ហភាពពិតពេលប្រើប្រាស់ជាក់ស្ដែងនោះទេ។ ពេលប្រើប្រាស់ជាក់ស្ដែង សីតុណ្ហភាពរបស់ PSU អាចឡើងដល់ 45℃ ទៅ 50℃ ឯណោះ។ ដូចដែលបានរៀបរាប់ពីខាងលើ ទិន្នផលរបស់ PSU នឹងធ្លាក់ចុះពេលដែលសីតុណ្ហភាពកើនឡើង។

មានក្រុមហ៊ុនផលិត PSU ខ្លះបានប្រើស្លាកសញ្ញា 80 Plus ទាំងផលិតផលរបស់ខ្លួនមិនបានទទួលការបញ្ជាក់ត្រឹមត្រូវ។ ដើម្បីដឹងថា PSU ដែលអ្នកចង់ទិញមានវិញ្ញាបនបត្រ 80 Plus ពិតឬអត់នោះ អ្នកអាចចូលទៅកាន់ទំព័រខាងក្រោម រួចធ្វើការស្វែងរកម៉ូឌែល PSU ដែលអ្នកចង់ទិញ។

https://www.plugloadsolutions.com/80PlusPowerSupplies.aspx

ពេលចូលទៅដល់ទំព័រមួយនេះ អ្នកនឹងស្ថិតក្នុងផ្នែក "115V Internal" ដែលជាផ្នែករបស់ 115V PSU និង 115V / 230V PSU។ សូមបញ្ជាក់ឡើងវិញថា 115V / 230V PSU ត្រូវបានតេស្តតែជាមួយភ្លើង 115V តែប៉ុណ្ណោះ។  ដូច្នេះអ្នកអាចស្វែងរក PSU ដែលអ្នកចង់ទិញក្នុងផ្នែកនេះបានបើទោះជាប្រទេសកម្ពុជាយើងប្រើភ្លើង 220V ក៏ដោយ។ បើអ្នករកក្នុងផ្នែកនេះមិនឃើញទេ អ្នកអាចចូលទៅរកក្នុងផ្នែកផ្សេងៗទៀត។ ហើយបើនៅតែរកមិនឃើញទៀត មានន័យថាម៉ូឌែល PSU នោះមិនបានទទួលការបញ្ជាក់ត្រឹមត្រូវទេ។

ជាទូទៅ PSU តែងតែមានកង្ហាដែលមានតួនាទីបង្កើតអោយមានចរន្ដខ្យល់ចេញចូលដើម្បីបំភាយកំដៅចេញពីប្រអប់ PSU។ Semi-fanless PSU ជាប្រភេទ PSU ដែលមានកង្ហាដែលដំណើរការនៅពេលដែលបន្ទុកប្រើប្រាស់កើនឡើងដល់កំរិតជាក់លាក់មួយតែប៉ុណ្ណោះ (60% ទៅ 70%)។ Fanless PSU ជា PSU ដែលមិនមានកង្ហាតែម្ដង។ Fanless PSU តែងតែមានប្រអប់ដែលមានរន្ធច្រើន ហើយផ្នែកខាងក្នុងប្រអប់មានអាលុយមីញ៉ូមជាច្រើន (PSU ធម្មតាក៏មានដែរ) ដែលដើរតួជាដែកត្រជាក់សំរាប់ជួយចំលងនិងបំភាយកំដៅចេញពីប្រអប់ PSU។

PSU ប្រភេទនេះត្រូវបានណែនាំអោយដំឡើងយ៉ាងណាអោយផ្នែកខាងលើរបស់វាមិនត្រូវបានបាំង។ មានន័យថា អ្នកត្រូវបែរក្បាល PSU ឡើងលើសំរាប់ Case  កុំព្យូទ័រដែលដាក់ PSU នៅខាងក្រោម ហើយត្រូវបែរក្បាល PSU ចុះក្រោមសំរាប់ Case ដែលដាក់ PSU នៅខាងលើ។ ហើយវាក៏ត្រូវបានគេណែនាំអោយប្រើជាមួយ Case ណាដែលមានខ្យល់ចេញចូលគ្រប់គ្រាន់ផងដែរ៕

ល្បឿនបញ្ជូនទិន្នន័យរបស់ router TP-Link Archer A7 ត្រូវបានគូសក្នុងប្រអប់ក្រហមក្នុងរូបភាពខាងលើ។ ល្បឿនរបស់វាគឺ AC1750 ដែលស្មើនឹង 450Mbps + 1300Mbps។ អក្សរ AC ដែលនៅពីមុខលេខ 1750 គឺបញ្ជាក់ថា router នេះមាន protocol 802.11ac។ ល្បឿនរបស់វាត្រូវបានបែងចែកជា២ដោយសារតែវាមានបង់បញ្ជូនទិន្នន័យ២ (Dual Band) គឺបង់ 2.4GHz និងបង់ 5.0GHz។ ល្បឿន 450Mbps គឺជាល្បឿនរបស់បង់ 2.4GHz។ ចំនែកឯល្បឿន 1300Mbps គឺជាល្បឿនរបស់បង់ 5.0GHz។

យើងឃើញថាពី wireless router មួយទៅមួយគឺមានល្បឿនខុសៗគ្នាបើទោះជាវាមានបង់ដូចគ្នាក៏ដោយ។ មូលហេតុដែលវាមានល្បឿនខុសគ្នានេះគឺដោយសារតែ protocol ដែលប្រើនៅក្នុងបង់ និងចំនួនអង់តែនរបស់វា។ Protocol ដែលគេពេញនិយមប្រើគឺមានចំនួន៥ដែលមានដូចជា 802.011a, 802.11b, 802.11g, 802.11n និង 802.11ac។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ Protocol ដែលពេញនិយមបំផុតនេោះគឺ 802.11n និង 802.11ac ព្រោះវាមានល្បឿនលឿន។ Protocol 802.11a អាចប្រើជាមួយបង់ 3.7GHz និង 5.0GHz ហើយវាមានល្បឿនបញ្ជូនអតិបរមា 54Mbps។ Protocol 802.11b អាចប្រើជាមួយបង់ 2.4GHz តែមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមានល្បឿនបញ្ជូនអតិបរមា 11Mbps។ Protocol 802.11g អាចប្រើជាមួយបង់ 2.4GHz តែមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមានល្បឿនបញ្ជូនអតិបរមា 54Mbps។ Protocol 802.11n អាចប្រើជាមួយបង់ 2.4GHz និង 5.0GHz ហើយវាមានល្បឿនបញ្ជូនអតិបរមា 150Mbps សំរាប់អង់តែនមួយ។ ដូច្នេះបើសិនជាវាមានអង់តែន៣ នោះវានឹងមានល្បឿនរហូតដល់ទៅ 450Mbps ឯណោះ។ Protocol 802.11ac អាចប្រើជាមួយបង់ 5.0GHz តែមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមានល្បឿនបញ្ជូនអតិបរមា 433.3Mbps សំរាប់មួយអង់តែន។ ដូច្នេះបើសិនជាវាមានអង់តែន៣ នោះវានឹងមានល្បឿនរហូតដល់ទៅ 1300Mbps ឯណោះ។  សូមធ្វើការកត់សំគាល់ថារាល់ល្បឿនដែលបានរៀបរាប់ទាំងអំបាលម៉ាននេះគឺគ្រាន់តែជាល្បឿនទ្រឹស្ដីតែប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្នុងការប្រើប្រាស់ជាក់ស្ដែងគឺវាមានល្បឿនយឺតជាងល្បឿនទ្រឹស្តីខ្លាំង។

ក្រុមហ៊ុនផលិត wireless router ខ្លះមិនបានដាក់បង្ហាញពីល្បឿនបញ្ជូនទិន្នន័យរបស់ router ខ្លួននោះទេ ដូចជាក្រុមហ៊ុន Mikrotik ជាដើម។ គេដាក់តែចំនួនអង់តែនរបស់បង់បញ្ជូនទិន្នន័យនីមួយៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែយើងនៅតែអាចដឹងពីល្បឿនបញ្ជូនរបស់វាបានដោយធ្វើការគណនាដោយប្រើតាមរូបមន្តដែលបានរៀបរាប់ពីខាងលើ។

អង់តែន

ចំពោះចំនួនអង់តែនវិញ យើងមិនរាប់ចំនួនអង់តែនដែលយើងឃើញនៅខាងក្រៅ (external antenna) នោះទេ ។ យើងត្រូវមើល specification របស់ router នោះដើម្បីដឹងពីចំនួនអង់តែនរបស់បង់នីមួយៗដែលត្រូវបានបង្ហាញជាទំរង់ ចំនួនអង់តែនទទួល x ចំនួនអង់តែនបញ្ជូន។ ឧទាហរណ៍ដូចជា 1x1, 2x2, 3x3 ឬ 4x4។ ជាទូទៅចំនួនអង់តែនទទួលនិងចំនួនអង់តែនបញ្ជូនគឺមានចំនួនស្មើគ្នា។ ការបែងចែកអង់តែនសំរាប់បង់បញ្ជូនរបស់ wireless router មានច្រើនបែប។ Wireless router ខ្លះមានចំនួនអង់តែនខាងក្រៅ៣ ប៉ុន្តែមានអង់តែន 2x2 សំរាប់បង់ 2.4GHz និង 3x3 សំរាប់ 5.0GHz ឬ 2x2 សំរាប់ 2.4GHz និង 1x1 សំរាប់ 5.0GHz ឬក៏អាចមានការបែងចែកបែបផ្សេងៗពីនេះទៀត។ លើសពីនេះទៅទៀត មាន wireless router ខ្លះមិនមានអង់តែនក្រៅទេ គឺមានតែអង់តែនក្នុងដែលយើងមិនអាចមើលឃើញបាន។ នេះជាមូលហេតុដែលយើងមិនរាប់ចំនួនអង់តែនតាមតែការមើលឃើញ។

បង់

បង់បញ្ជូនទិន្នន័យដែលគេពេញនិយមប្រើបំផុតមាន២គឺបង់ 2.4GHz និងបង់ 5.0GHz។ ភាពខុសគ្នារវាងបង់ទាំង២មានដូចជា៖

• បង់ 2.4GHz អាចប្រើបានជាមួយតែ protocol 802.11n តែប៉ុណ្ណោះ ខណៈដែលបង់ 5.0GHz អាចប្រើជាមួយ protocol 802.11n ផង និង 802.11ac ផង។ (មិនគិតពី protocol ដទៃទៀត)
• បង់ 2.4GHz អាចបញ្ចូនទិន្នន័យបានឆ្ងាយជាងបង់ 5.0GHz។
• បង់ 2.4GHz មានលក្ខណៈចង្អៀតជាងបង់ 5.0GHz ដែលធ្វើអោយងាយមានការកកស្ទះការបញ្ជូនទិន្នន័យនៅពេលដែលមានឧបករណ៍ច្រើនភ្ជាប់ទៅកាន់បង់ 2.4GHz។

ដោយសារតែមានគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិរៀងៗខ្លួនបែបនេះ ទើបបង់ទាំង២នេះត្រូវបានគេនិយមប្រើទន្ទឹមគ្នាដើម្បីធ្វើការបំពេញចន្លោះខ្វះខាតអោយគ្នាទៅវិញទៅមក។ Wireless router ខ្លះមានបង់បញ្ជូនរហូតដល់ទៅ៣បង់ឯណោះ គឺបង់ 2.4GHz ចំនួន១ និងប់ង 5.0GHz ចំនួន២។ គេធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីបញ្ចៀសការកកស្ទះការបញ្ជូនទិន្នន័យ៕

Bus គឺជាទំនាក់ទំនងដោយធ្វើការផ្ទេរទិន្នន័យរវាងឧបករណ៍នឹងឧបករណ៍។ Interface គឺជាទំរង់ផ្នែករឹង​ (hardware architecture) មួយដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីភ្ជាប់ពីឧបករណ៍មួយទៅឧបករណ៍មួយ។ សូមធ្វើការកត់សំគាល់ថាល្បឿន bus មិនមែនជាល្បឿនរបស់កាតទេ។ វាគ្រាន់តែជាល្បឿនអតិបរមានៃទំនាក់ទនងរបស់កាតនិងឧបករណ៍ដែលភ្ជាប់ជាមួយកាតនោះតែប៉ុណ្ណោះ។ បើយើងធៀបជាមួយនឹងជីវិតរស់នៅសព្វថ្ងៃ វាដូចជាទុយោទឹកអីុចឹង។ ទុយោទឹកធំមិនប្រាកដថាមានទឹកហូរច្រើននោះទេ គឺវាអាស្រ័យលើកំលាំងនិងសម្ពាធទឹកផងដែរ។ មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ bus interface របស់មេម៉ូរីកាតមានដល់ទៅ៦ដែលមានដូចជា Default Speed, High Speed, UHS-I, UHS-II, UHS-III និង SD Express។ SD Express គឺជា bus interface ចុងក្រោយគេដែលទើបតែត្រូវបានប្រកាសជាផ្លូវការនាពេលថ្មីៗនេះ។ បើយើងធៀបទៅនឹង USB វិញគឺវាដូចទៅនឹង USB 2.0 និង USB 3.0អីុចឹង។ ខាងក្រោមនេះគឺជាតារាងដែលបង្ហាញពី bus interface ទាំង៦៖

Bus Interface	ប្រភេទកាត	និមិ្មតសញ្ញា Bus	ល្បឿន Bus	ជំនាន់
Default Speed	SD, SDHC, SDXC and SDUC	---	12.5MB/s	1.01
High Speed	SD, SDHC, SDXC and SDUC	---	25MB/s	1.10
UHS- I	SDHC, SDXC and SDUC		50MB/s (SDR50, DDR50) 104MB/s (SDR104)	3.01
UHS- II	SDHC, SDXC and SDUC		156MB/s Full Duplex 312MB/s Half Duplex	4.00
UHS- III	SDHC, SDXC and SDUC		312MB/s Full Duplex 624MB/s Full Duplex	6.00
SD Express	SDHC, SDXC and SDUC		985MB/s PCIe Gen.3	7.00

កាតនីមួយៗមានល្បឿនផ្សេងៗគ្នា។ ដូចដែលបានឧទាហរណ៍ពីខាងលើ ល្បឿនកាតគឺប្រៀបបានទៅនឹងកំលាំងនិងសម្ពាធទឹកដែលហូរតាមទុយោអីុចឹង។ សមាគមមេម៉ូរីកាត (SD Association) បានបង្កើតស្ដង់ដាដើម្បីកំណត់សំគាល់ល្បឿនរបស់មេម៉ូរីកាត ដែលស្ដង់ដានេះត្រូវបានហៅថាថ្នាក់ល្បឿន (Speed Class)។ ថ្នាក់ល្បឿនមាន៣ប្រភេទគឺ Speed Class, UHS Speed Class និង Video Speed Class។ ថ្នាក់ល្បឿនមិនបានកណត់ល្បឿនពិតរបស់កាតនោះទេ។ វាគ្រាន់តែបញ្ជាក់ពីកំរិតអប្បរមានៃល្បឿន write (ល្បឿនបញ្ចូលទិន្នន័យទៅក្នុងកាត) របស់កាតតែប៉ុណ្ណោះ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាតារាងដែលបង្ហាញពីនិមិ្មតសញ្ញា និងល្បឿន write អប្បរមារបស់ថ្នាក់ល្បឿននីមួយៗរបស់មេម៉ូរីកាត៖

ចំនែកឯល្បឿន read (ល្បឿនអានទិន្នន័យនៅក្នុងកាត) វិញមិនត្រូវបានបែងចែកជាថ្នាក់នោះទេ។ វាត្រូវបានបោះពុម្ភនៅលើកាតនីមួយៗតែម្ដង។ ផ្ទុយពីល្បឿន write ដែលត្រូវបានបង្ហាញជាកំរិតអប្បរមា ល្បឿន read ត្រូវបានបង្ហាញជាកំរិតអតិបរមា។

ពត៌មានសំខាន់ៗស្ដីពីមេម៉ូរីកាតនឹងត្រូវបានបង្ហាញនៅលើកាតដូចរូបខាងក្រោម៖

១. ល្បឿន read អតិបរមា។

២. ប្រភេទមេម៉ូរីកាត។

៣. ប្រភេទ bus interface។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា bus interface ប្រភេទ SD Express គឺមានលេខមួយរ៉ូម៉ាំង (I) និងមានអក្សរ EXPRESS នៅពីក្រោមប្រភេទកាត (SDHC, SDXC និង SDUC) ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងតារាង bus interface នៅខាងលើ។

៤. ថ្នាក់ល្បឿន Speed Class។

៥. ថ្នាក់ល្បឿន UHS Speed Class។

៦. ទំហំអង្គចងចាំរបស់កាត។

អ្នកច្បាស់ជាឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានកាតមួយនេះមាន Speed Class 10 ផង និងមាន UHS Speed Class 3 ផង។ តើល្បឿន write អប្បរមារបស់វាគឺ 10MB/s ឬក៏ 30MB/s? ចំលើយគឹថាវាមានល្បឿន ​write អប្បរមា២គឹ 10MB/s និង 30MB/s។ នៅពេលដែលកាតនេះប្រើជាមួយឧបករណ៍ប្រភេទ UHS នោះវានឹងមានល្បឿន write អប្បរមារហូតដល់ 30MB/s ដែលត្រូវនឹង UHS Speed Class 3។ តែបើវាត្រូវបានប្រើជាមួយឧបករណ៍ដែលជាប្រភេទ non-UHS នោះវានឹងមានល្បឿន write អប្បរមាត្រឹមតែ 10MB/s តែប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវនឹង Speed Class 10៕

TP-Link TL-WR1043ND

សំរាប់ TP-Link router គឺខុសពី Mikrotik router ត្រង់ថាបន្ទាប់ពីបានធ្វើការបង្ខំរួច ឧបករណ៍ទាំងឡាយណាដែលបានធ្វើការកំណត់ DNS ផ្សេងពី router នឹងមិនអាចភ្ជាប់ទៅកាន់អិុនធឺណិតបានទេ។ អ្នកប្រើប្រាស់ត្រូវធ្វើការកែប្រែការកំណត់របស់ឧបករណ៍របស់ពួកគេមករកសភាពដើម ឬដោយស្វ័យប្រវត្តិវិញ (default or automatic) ដើម្បីអាចភ្ចាប់អិុនធឺណិតបាន។ ខាងក្រោមនេះគឺរបៀបធ្វើការកំណត់ TP-Link router។

១. ចូលទៅកាន់ TP-link router របស់អ្នកដែលជាទូទៅមានអាសយដ្ឋាន 192.168.1.1 ឬ 192.168.0.1 រួចវាយបញ្ចូលឈ្មោះអ្នកប្រើប្រាស់ និងពាក្យសំងាត់របស់អ្នក។ 

២. ធ្វើតាមរូបខាងក្រោមដើម្បីបង្កើត host។
(Host គឺជាសំណុំអាសយដ្ឋានអិុនធឺណិតក្នុងតំបន់ (local IP address) ដែលហ្នឹងត្រូវគោរពតាមច្បាប់ (rule) ដែលយើងនឹងបង្កើតនៅក្នុងជំហ៊ានបន្ទាប់។ ក្នុងករណីនេះ យើងនឹងបង្កើតសំណុំមួយដែលក្ដោបយកគ្រប់អាសយដ្ឋានអិុនធឺណិតក្នុងតំបន់ទាំងអស់ដែលមានតាំងពី 192.168.1.1 រហូតដល់ 192.168.1.254។ ដូច្នេះនឹងគ្មានឧបករណ៍ណាអាចគេចផុតពីច្បាប់របស់យើងឡើយ។)

៣. ធ្វើតាមរូបខាងក្រោមដើម្បីបង្កើត target ចំនួន៤។ (Target អាចជាអាសយដ្ឋានសាធារណៈ (public IP address) ឬអាចជាគេហទំព័រ។ Target គឺជាគោលដៅដែលអាចអោយ host មានដំណើរការបាន មានន័យថា host មិនអាចមានដំណើរទៅកាន់ public IP ឬគេហទំព័រណាដែលមិនមាននៅក្នុង target នោះទេ។ ក្នុងករណីនេះ target របស់យើងគឺ 208.67.222.123 និង 208.67.220.123។)

៤. ធ្វើតាមរូបខាងក្រោមដើម្បីបង្កើត rule ចំនួន ៤។ (Rule គឺជាច្បាប់ដែលបានបង្កើតឡើងដើម្បីអោយ host អាចមានដំណើរការទៅកាន់ target ដែលបានកំណត់។)

យើងនឹងធ្វើការពន្យល់ពីច្បាប់ទាំង៤នៅខាងក្រោមនេះ៖

ច្បាប់ទី១ និងច្បាប់ទី២រួមបញ្ចូលគ្នាមានន័យថា សំរាប់ port 53 (ដែលជា port សំរាប់ DNS) host ទាំងអស់អាចមានដំណើរការទៅលើតែ DNS ដែលមាន pubic IP address 208.67.222.123 និង 208.67.220.123 តែប៉ុណ្ណោះ។

ច្បាប់ទី៣ និងច្បាប់ទី៤រួមបញ្ចូលគ្នាមានន័យថា host ទាំងអស់អាចមានដំណើរទៅលើគ្រប់ IP address ទាំងអស់សំរាប់ port ដទៃទៀតក្រៅពី port 53។

៥. ជាចុងក្រោយធ្វើការ reboot router របស់អ្នកដើម្បីអោយកំនែប្រែមានប្រសិទ្ធភាព៕

១. ចូលទៅកាន់ Mikrotik router របស់អ្នកដែលជាទូទៅមានអាសយដ្ឋាន 192.168.88.1 តាមរយៈកម្មវិធី browser (Chrome, Firefox...) រួចវាយបញ្ចូលឈ្មោះអ្នកប្រើប្រាស់ និងពាក្យសំងាត់របស់អ្នក។

ចូលក្នុង Router

២. ចុចលើពាក្យ "Terminal" ដូចដែលបានបង្ហាញក្នុងរូបខាងក្រោម។

ចុចលើពាក្យ "Terminal"